1. مرکز تحقیقات پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران ، abbasnezhad.abbasali@gmail.com
چکیده: (15 مشاهده)
سابقهو هدف: گیاهان دارویی قرن‌هاست که در درمان بسیاری از بیماری‌ها و چربی خون استفاده می‌شوند. این مطالعه با هدف مقایسه اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی سیلیمارین و نانوسیلیمارین در موش‌های هایپرلیپیدمیک تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب (HFD) انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 35 موش صحرایی نر به 5 گروه 7 تایی شامل شاهد، کنترل منفی (HFD)، HFD و آتورواستاتین (20 میلی‌گرم بر کیلوگرم) (کنترل مثبت)، HFD و سیلیمارین (100 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و HFD و نانوسیلیمارین (100 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. تغذیه با رژیم غذایی پرچرب به مدت 12 هفته سبب القاء استرس اکسیداتیو شد. داروها نیز به مدت 12 هفته گاواژ شدند. در پایان، نمونه خون برای اندازه گیری پروفایل لیپیدی، فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α)، اینترلوکین 17، مالون دی آلدئید (MDA) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) گرفته شد. یافته‌ها: نانوسیلیمارین توانست سطح تری گلیسیرید را به طور معنی‌داری نسبت به کنترل منفی به میزان 93/2 واحد کاهش دهد (0/001p<)، اما کاهش کلسترول و LDL-C توسط نانوسیلیمارین معنی‌دار نبود. TNF-αدر گروه کنترل منفی به طور معنی‌داری به میزان 31 واحد بالاتر از شاهد بود (0/006=p).گروه‌های دریافت کننده آتورواستاتین، سیلیمارین و نانوسیلیمارین سطح TNF-α و اینترلوکین 17 را نسبت به گروه کنترل منفی به طور غیر معنی‌داری کاهش دادند. سطح MDA در گروه کنترل منفی نسبت به گروه شاهد به میزان 0/8 واحد افزایش یافت (0/001=p) ولی در گروه‌های سیلیمارین، نانوسیلیمارین و آتورواستاتین نسبت به گروه کنترل منفی کاهش معنی‌داری به ترتیب به میزان 0/8، 1 و 0/9 واحد را نشان داد (0/001p<). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، استفاده از نانوسیلیمارین در مقایسه با سیلیمارین در موش‌های تحت تیمار با رژیم غذایی پرچرب منجر به کاهش نسبی پروفایل لیپیدی شده در حالی که از نظر خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی تفاوتی با هم نداشتند.
