1- گروه کودکان، دانشکده پزشکی،دانشگاه میسان، میسان، عراق ، drhussein1969@gmail.com
چکیده: (4789 مشاهده)
سابقهو هدف: زایمان زودرس یک مسئله بهداشتی جدی و یک عامل خطر مهم در مرگ و میر نوزادان است. این مطالعه با هدف تعیین میزان بروز نوزادان نارس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان و بررسی علل مختلف و عوامل خطر آن در رابطه با پیامدهای آنها انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی آینده نگر در بیمارستان کودکان و زنان Misan در طول سال 2018 انجام شد. کلیه نوزادان نارس با سن حاملگی 37-26 هفته نیازمند به حمایت تهویه ای و همراه با عوامل خطر وارد این مطالعه شدند. متغیرهای مرتبط با نوزاد شامل سن حاملگی، وزن تولد، قد، دور سر، جنس، نوع بارداری، نحوه زایمان، وجود ناهنجاری مادرزادی و حمایت تهویه ای و در مادر نیز سن، آدرس، مراقبت های قبل از تولد، تحصیلات، سابقه بیماری و فاکتورهای خطر مادر از قبیل خونریزی قبل زایمان، پارگی زودرس غشاء، فشار خون بالا، دیابت قندی، سزارین قبلی و زایمان زودرس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها:تعداد غالب نوزادان پسر با میانگین سن حاملگی و وزن هنگام تولد 3/1±32/6 هفته و 485/8±1755/25 گرم وجود داشت. زایمان زودرس و عوارض آن بیش از یک سوم بستری نوزادان بوده و میزان مرگ و میر آنها 36/1% بود. مابین سن حاملگی و همچنین پارامترهای آنتروپومتریک نوزادان نارس و پیامدهای آن ها ارتباط معنی‌داری وجود داشت (0/05p<). میزان مرگ و میر نوزادان زودرس در افرادی که به طور واژینال متولد شدند و یا نیاز به پشتیبانی تهویه داشتند، قابل توجه تر بود. سطح تحصیلات بالا مادران، محیط شهری و ویزیت قبل از تولد بیشتر با مرگ کمتر نوزادان همراه بود. در حالی که خونریزی قبل از زایمان، سقط جنین و پارگی زودرس غشاء با نتیجه ضعیف همراه بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه میزان بالایی از پذیرش زایمان زودرس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان Misan با پیامد ضعیف بعدی مشاهده شد. تعیین عوامل خطر آنها می‌تواند برای بهبود نتیجه مورد استفاده قرار گیرد.
Aljawadi H, Ali E, kareem S. Preterm Incidence with Analytical Assessment of Causes and Risk Factors of Mortality. J Babol Univ Med Sci 2020; 22 (1) :101-109 URL: http://jbums.org/article-1-9033-fa.html
جوادی حسین، علی اسراء، کریم صفا. ارزیابی عوامل خطر و مرگ و میر در زایمان زودرس. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1399; 22 (1) :101-109
