سابقه و هدف: باز ماندن مجرای شریانی (Patent Ductus Arteriosus) از مشکلات شایع در نوزادان نارس می باشد. اولین داروی مورد استفاده در درمان این مشکل ایندومتاسین می باشد که به علت عوارض آن، ایبوپروفن وریدی از داروهایی پیشنهادی در این زمینه است. بدلیل در دسترس نبودن فرم وریدی این داروها در ایران این مطالعه با هدف مقایسه اثرات درمانی و عوارض ایبوپروفن و ایندومتاسین خوراکی در بسته شدن PDA در نوزادان نارس انجام شد.
مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 80 نوزاد نارس (کمتر از 32 هفته) مبتلا به مجرای شریانی باز علامت­دار که نیازمند درمان بودند به صورت تصادفی در دو گروه 40 نفری تحت درمان با ایندومتاسین ویا ایبوپروفن خوراکی قرار گرفتند. نتیجه درمان (تغییر اندازه PDA، و درصد بهبودی) و عوارض درمان (تغییرات کراتینین و بیلی روبین سرم، خونریزی داخل بطنی، انتروکولیت نکروزان و مرگ) در این دو گروه ثبت و مقایسه گردید. ( N2015111024977IRCT:)
یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای مخدوش کننده اختلاف معنی داری نداشتند. در هر دو گروه 10% (4 بیمار) نیاز به تکرار درمان وجود داشت، در گروه ایندومتاسین 10% (4 بیمار) و در گروه ایبوپروفن 7/5% (3 بیمار) بیماران اندازه PDA تغییر نکرد و دو گروه از نظر عوارض احتمالی تفاوت معنی داری نداشتند. هیچ یک از بیماران در دو گروه نیاز به عمل جراحی پیدا نکردند.

نتیجه­ گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه میزان پاسخ به درمان و عوارض ایبوپروفن خوراکی با ایندومتاسین تفاوت معنی داری نداشت، این دارو می تواند جایگزین مناسبی برای ایندومتاسین در موارد لزوم باشد.