سابقه و هدف: ریفلاکس وزیکواورترال و به دنبال آن عفونت ادراری از عوامل موثر در آسیب کلیه، بخصوص در کودکان با سن پایین می باشد. این مطالعه به منظور بررسی احتمال بهبودی خودبخودی ریفلاکس وزیکواورترال با درجات بالا در شیرخواران کمتر از یک سال انجام شد.

مواد و روش­ها: در این مطالعه تحلیلی که در بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد،کلیه کودکان زیر یک سال با درجه بالای ریفلاکس وزیکواورترال (III-V) حداقل در یک واحد کلیه بر حسب سن، درجه ریفلاکس و آسیب کلیه، حداقل به مدت دو سال تحت پیگیری و بررسی قرار گرفتند. بررسی بهبودی ریفلاکس با انجامVCUG (Voiding Cystourethrography) یاRNC (Radionuclide Cystography) سالانه و نیز وجود آسیب کلیه توسط Dimercaptosuccinic Acid (DMSA) در حداقل 6-4 ماه بعد از آخرین عفونت ادراری انجام شد. یافته ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و 0/05>p معنی دار تلقی شد.

یافته ­ها: در این مطالعه 49 شیرخوار با 97 واحد کلیه (یک بیمار تک کلیه بوده است) مورد بررسی قرار گرفتند که 29 کودک (59/2%) دختر و بقیه پسر بودند. سن متوسط کودکان 3/66±5/9 ماه بوده است. از 49 کودک مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال، بهبودی کامل در 33 مورد (67/3%)، بهبودی نسبی (کاهش درجه ریفلاکس) در 13 کودک (26/5%) و عدم بهبودی در 3 کودک (6/1%) مشاهده شد.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که درصد بالایی از کودکان زیر یک سال مبتلا به ریفلاکس وزیکواورترال بهبودی خودبخودی دارند و پیشنهاد می شود که در مورد جراحی زودهنگام کودکان در این سن تجدید نظر شود.