سابقه و هدف: تجمع سرومن معمولا بدون علامت است اما در مواردی باعث علایمی نظیر کاهش شنوایی و احساس ناراحتی در گوش می‌شود از روش‌های مختلفی جهت خارج‌سازی تجمع سرومن استفاده می‌شود که هرکدام عوارضی دارند. این مطالعه به منظور بررسی میزان اوتیت اکسترنال پس از خارج‌سازی سرومن با ساکشن و پیشگیری از عفونت‌های احتمالی انجام شده است.

مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 184 بیمار مراجعه‌کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان آیت اله روحانی بابل، با تشخیص تجمع سرومن انجام شد. در بدو مراجعه بیماران تحت معاینه قرار گرفتند و سرومن تحت ساکشن کلیرانس با گاید میکروسکوپ ازگوش خارج شده و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (87 نفر) تحت درمان خاصی قرار نگرفته و گروه دوم (97 نفر) تحت درمان پروفیلاکسی شامل اسیدی کردن گوش با الکل بوریکه 2% و آغشتگی پماد مایکونازول توسط سوآب قرار گرفتند. بیماران پس از دو هفته تحت معاینه از جهت بررسی عفونت قرار گرفتند. همچنین بخشی از سرومن روی محیط‌های مناسب کشت شده و جنس یا گونه میکروارگانیسم با استفاده از روش‌های مرسوم مشخص گشت.IRCT: 1N201104176208.

یافته‌ها: در هیچ یک از بیماران دو گروه شواهدی به نفع اوتیت اکسترنال یافت نشد. شایع ترین باکتری‌های رشد یافته در نمونه‌های سرومن به ترتیب باسیلوس (58/19%)، استافیلوکوکوس کواگولاز منفی (22/15%) و شایع ترین قارچ‌های رشد یافته در نمونه‌های سرومن به ترتیب آسپرژیلوس نیجر (2/21%) و پنی سیلیوم (04/13%) بوده است.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد استفاده از الکل بوریکه و پماد مایکونازول هیچ عارضه ای برای بیماران ایجاد نمی کند. لذا پیشنهاد می شود پزشکان عمومی که تجربه کم تری در تشخیص سرومن های خالص از سرومن های توأم با عفونت های قارچی دارند، جهت پیشگیری از این روش استفاده نمایند.