اثر پاراکسان بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو و فعالیت لاکتات دهیدروژناز در کبد موش صحرایی

غنی , اسماعیل; محمدی،,  مسلم; جعفری, ،مهوش; خوش باطن،, علی; عسگری,  علیرضا

[صفحه اصلی ]

[Archive] [ English ]

Journal of Babol University of Medical Sciences

بخش‌های اصلی

صفحه اصلی

اطلاعات نشریه

آرشیو مجله و مقالات

بایگانی مقالات زیر چاپ

ملاحظات اخلاقی

فرآیند بررسی مقالات

نمایه ها

جستجو در پایگاه

دریافت اطلاعات پایگاه

Journal DOI

This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0

دوره 14، شماره 1 - ( 10-1390 )

مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1390؛ دوره 14

برگشت به فهرست نسخه ها

اثر پاراکسان بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو و فعالیت لاکتات دهیدروژناز در کبد موش صحرایی

چکیده: (8282 مشاهده)

سابقه و هدف: پاراکسان (متابولیت فعال پاراتیون) یکی از سمیترین ترکیبات ارگانوفسفره است. مکانیسم اصلی مسمومیت حاد با این ترکیبات مهار آنزیم استیل کولین استراز است. تولید رادیکالهای آزاد و اختلال در سیستم آنتیاکسیدان سلول از جمله اثرات غیرکولینرژیک این ترکیبات است که اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه اثر تجویز حاد پاراکسان به موش صحرایی بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو کبد و فعالیت لاکتات دهیدروژناز کبد و پلاسما بررسی شد.
مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-200 گرم انجام شد. حیوانات به طور تصادفی در 4 گروه (حداقل 6 سر موش در هر گروه) قرار گرفتند: گروه کنترل (روغن ذرت به عنوان حلال پاراکسان) و سه گروه آزمایش که دوزهای مختلف پاراکسان (07/0، 35/0 و 7/0 میلی گرم بر هر کیلوگرم وزن بدن) را به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. 4 ساعت پس از تزریق، با بیهوش نمودن حیوانات به وسیله اتر یک نمونه خون گرفته شد و سپس بافت کبد آنها خارج گردید و تا زمان سنجش شاخص های مورد نظر در نیتروژن مایع نگهداری شد. فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و لاکتات دهیدروژناز و میزان گلوتاتیون و مالون دی آلدهید در هموژنه بافت کبد به وسیله روشهای بیوشیمیایی تعیین گردید.
یافته ها: پاراکسان در دوزهای 35/0 و 7/0 میلیگرم به طور معنی دار موجب افزایش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و کاهش فعالیت کاتالاز گردید (05/0>p). میزان گلوتاتیون کبدی در تمامی مقادیر پاراکسان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). پاراکسان در هر سه دوز به طور معنیدار موجب افزایش فعالیت لاکتات دهیدروژناز پلاسما و کاهش فعالیت لاکتات دهیدروژناز کبدی شد. تغییرات معنیدار در میزان مالون دی آلدهید مشاهده نشد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که حتی تجویز عوامل ارگانوفسفره به صورت حاد نیز می تواند با تولید رادیکال‌های آزاد و بر هم زدن تعادل سیستم آنتی اکسیدان موجب آسیب سلولی گردد. بنابراین اندازه گیری فعالیت لاکتات دهیدروژناز پلاسما ممکن است یک مارکر مفید برای ارزیابی مسمومیت با عوامل ارگانوفسفره باشد.

واژه‌های کلیدی: پاراکسان، استرس اکسیداتیو، کبد، لاکتات دهیدروژناز، موش صحرایی

متن کامل [PDF 298 kb] (1859 دریافت)

نوع مطالعه: تحلیلی | موضوع مقاله: بیوشیمی
پذیرش: 1393/3/17 | انتشار: 1393/3/17

‎ 20.1001.1.15614107.1390.14.1.7.9

Mendeley

Zotero

RefWorks

Ghani E, Mohammadi M, Jafari M, Khoshbaten A, Asgari A. Effect of Paraoxon on the Oxidative Stress Indices and Lactate Dehydrogenase Activity in Rat Liver. J Babol Univ Med Sci 2012; 14 (1) :45-52
URL: http://jbums.org/article-1-3982-fa.html

غنی اسماعیل، محمدی، مسلم، جعفری ،مهوش، خوش باطن، علی، عسگری علیرضا. اثر پاراکسان بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو و فعالیت لاکتات دهیدروژناز در کبد موش صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1390; 14 (1) :45-52

URL: http://jbums.org/article-1-3982-fa.html

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

دوره 14، شماره 1 - ( 10-1390 )

برگشت به فهرست نسخه ها

The Journal of Babol University of Medical Sciences is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.

Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 43 queries by YEKTAWEB 4645