1. گروه ارتودنسی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه بغداد، عراق ، marwa.hameed1203a@codental.uobaghdad.edu.iq
چکیده: (71 مشاهده)
سابقه و هدف: با افزایش نیازبزرگسالان به درمان ارتودنسی و محبوبیت روز افزون دندانپزشکی زیبایی، ارتودنتیست‌ها اغلب با موضوع باندینگ اتصالات به دندان‌های ترمیم شده با پرسلن مواجه می‌شوند. هدف از این مطالعه تعیین موثرترین روش اچینگ سطح برای به دست آوردن استحکام برشی بهینه براکت‌های سرامیکی به سطح پرسلن بدون آسیب به سطح سرامیکی پس از جداسازی می‌باشد. همچنین برای ارزیابی استحکام باند برشی، از روش‌های مختلف بر روی سطح پرسلن استفاده شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 40 دیسک پرسلن فلدسپاتیک تهیه شد و به طور تصادفی در چهار گروه 10 تایی قرار گرفت. گروه (1) شامل براکت سرامیکی متصل به دیسک‌های پرسلن اچ شده با HFA، گروه (2) براکت سرامیکی متصل به دیسک‌های پرسلن اچ شده با PHA، گروه (3) براکت سرامیکی متصل به دیسک‌های پرسلن آماده شده با لیزر 3W Er, Cr: YSGG و گروه (4) براکت سرامیکی متصل به دیسک‌های پرسلن آماده شده با لیزر 6W Er, Cr: YSGG بود. نمونه‌های اضافی از هر گروه قبل از اتصال برای آزمایش توپوگرافی سطح سرامیکی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) انتخاب شدند. سطح پیوند زدایی با یک استریومیکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: روش‌های آماده سازی سطح باعث ایجاد تفاوت معنی‌داری در استحکام باند در بین گروه‌ها شد (0/001=p). بالاترین استحکام باند 1/74±22/40 مگاپاسکال در گروه HFA-etched و کمترین استحکام باند 2/95±11/40 مگاپاسکال در گروه 6W Er, Cr: YSGG بود. در میان همه گروه‌ها، گروه اچ‌شده با HFA بیشترین آسیب به سطح پرسلن را در جداسازی باند نشان داد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، گروه لیزر Er, Cr: YSGG یک درمان سطحی مستمر برای اتصال بین براکت‌های سرامیکی ارتودنسی و سطوح سرامیکی فلدسپاتیک بوده و حداقل آسیب سطحی در طول جداسازی را ایجاد می‌کند. در نتیجه، روش لیزر Er, Cr: YSGG برای سطوح سرامیکی مناسب است.
