1- گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، 7abbasi@gmail.com
چکیده: (2808 مشاهده)
سابقهو هدف: درمان اصلی و موثر دیابت استفاده از انسولین و داروهای سینتتیک و داروهای گیاهی می باشد که ممکن است دارای عوارض نامطلوب متعدد باشند. با توجه به اینکه در بیماران دیابتی ترشح GLP-1 در مقایسه با افراد سالم کاهش می یابد، هدف از این مطالعه تعیین اثر همزمان رزوراترول و پروبیوتیک بر میزان ترشح انسولین و پپتید شبه گلوکاگون-1(GLP-1) و بررسی مقاومت به انسولین در رت های دیابتی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 40 رت نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی 300-250 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به 5 گروه: گروه کنترل، گروه دیابتی (با استفاده از mg/kg 65 استرپتوزوتوسین و mg/kg 110 نیکوتینامید به روش داخل صفاقی)، گروه دیابتی تیمار شده با پروبیوتیک (دوز bacteria.kg body wt−1 daily 109×50 به روش محلول در آب)، گروه دیابتی تیمار شده با رزوراترول (میزان mg/kg 10 به روش گاواژ) و گروه دیابتی تیمار شده با پروبیوتیک و رزوراترول (گروه ترکیبی) تقسیم شدند. پس از چهار هفته حیوانات کشته شدند و نمونه بافت پانکراس و خون برای آزمایشات هیستوپاتولوژی و تست های بیوشیمیایی جداسازی شد. میزان قند خون، مقاومت به انسولین، GLP-1 پانکراس و همچنین هیستوپاتولوژی پانکراس بررسی شد. یافته ها: گروه ترکیبی در مقایسه با گروه دیابتی سبب 42% کاهش سطح سرمی گلوکز (0/001>p) و 30% کاهش مقاومت به انسولین (0/001>p) شد. گروه ترکیبی همچنین سبب 23/5% افزایش سطح انسولین (0/001>p) و 88% افزایش GLP-1 (0/05>p) شد. گروه ترکیبی سبب بهبود بافت شناسی پانکراس شد. نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان داد که رزوراترول و پروبیوتیک با افزایش سطح GLP-1 و انسولین و کاهش مقاومت به انسولین در کنترل دیابتموثر هستند.
Pegah A, Khodadadi I, Mirzaei F, Tayebinia H, Abbasi E. Simultaneous Effect of Resveratrol and Probiotics on Insulin Resistance and Glucagon-Like Peptide (GLP-1) Levels in Diabetic Rats. J Babol Univ Med Sci 2021; 23 (1) :337-344 URL: http://jbums.org/article-1-9682-fa.html
پگاه عاطفه، خدادادی ایرج، میرزایی فاطمه، طیبی نیا حیدر، عباسی ابراهیم. اثر همزمان رزوراترول و پروبیوتیک بر مقاومت به انسولین و میزان پپتید شبه گلوکاگون-1 (GLP-1)، در رت های دیابتی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1400; 23 (1) :337-344
