2-گروه بیوشیمی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، jamshidkarimi2013@gmail.com
چکیده: (7032 مشاهده)
سابقهو هدف: مطالعات نشان میدهند که افزایش U-IIبا اختلالات دیابت مرتبط میباشد. با توجه به اینکه داروهای گیاهی برای درمان بیماری نسبت به بسیاری از داروهای شیمیایی عوارض کمتری دارند، در این مطالعه اثر سیلیمارین بر سطوح گلوکز، انسولین و بیان ژنهایU-II و گیرنده اوروتنسین2 (U-II R) در رتهای نر دیابتی تیپ2 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها:در این مطالعه تجربی 36رت نر ویستار آلبینو به‌صورت تصادفی به 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند؛ 1- گروه کنترل، 2و 3-گروههای کنترل درمان شده با سیلیمارین دوز mg/kg/day120و60، 4-گروه دیابتی تیپ 2 که از طریق تزریق درون صفاقیاسترپتوزوتوسین mg/kg 60و نیکوتین آمید mg/kg 120 دیابتی شده و گروههای 5 و 6-دیابتی درمان شده با سیلیمارین دوز mg/kg/day120 و 60، این درمان به مدت 60 روز ادامه یافت. در پایان نمونه سرم و بافت کبد جمعآوری شد. گلوکز، انسولین، شاخص HOMA-IRو آنزیمهای کبدی در نمونه سرم با روش اسپکتروفتومتری و الایزا، و بیان ژن در بافت کبد با روش Real-time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در گروههای دیابتی تحت درمان با سیلیمارین (mg/kg 120و60) به ترتیب 1/11±9/6 و 0/96±9/8 در مقایسه با گروه دیابتی کنترل؛ انسولین 0/47±11/46 به طور معنیداری افزایش یافت (0/05p<). همچنین سطح گلوکز،HOMA-IR ، آنزیمهای کبدی، بیان ژنهای U-II و U-II R در گروه های دیابتی تیمار شده با سیلی مارین به طور معنیداری نسبت به گروه دیابتی کنترل کاهش نشان داد (0/05p<). نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان داد که تجویز سیلیمارین باعث بهبود عملکرد کبد در موشهای دیابتی میشود.
