1- گروه فارماکولوژی و سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران ، eteraf_t@yahoo.com
چکیده: (2562 مشاهده)
سابقهو هدف: داروهای مرسوم ضد التهاب با وجود اثرات مفید، عوارض جدی و جبران ناپذیری دارند. به دلیل خواص ضد التهابی قابل توجه عصاره تام گرده گل جمع آوری شده توسط زنبور عسل، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات فراکسیون های 100% متانولی (MF)و دی کلرومتانی (DF) عصاره تام گرده گل، در مدل حیوانی Air pouch انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 7 گروه شش تایی انجام شد. ابتدا موهای ناحیه پشتی موش های صحرایی بیهوش تراشیده شد. سپس در روز اول و سوم به ترتیب 20 و10 میلی لیتر هوای استریل به صورت زیرجلدی تزریق شد. روز ششم با استفاده از کاراژنین التهاب القا گردید. گروه اول سالین نرمال؛ گروه های 2 ،3 و 4 فراکسیون MF با دوزهای 100، 500 و 2500 میکروگرم و گروه های 5، 6 و 7، فراکسیون DF با دوزهای 100، 500 و 2500 میکروگرم را همزمان با کاراژنین، 24 و 48 ساعت بعد از آن به‌صورت داخل pouch دریافت کردند. سه روز بعد از تجویز کاراژنین، پارامترهای التهابی اندازه گیری شدند. یافته ها: فراکسیون های MF و DF، وزن بافت گرانولوما را به‌ترتیب 30% و 40% در مقایسه با گروه کنترل (0/5±5/3 گرم) کاهش دادند (0/001>p). پارامترهای التهابی حجم اگزودا و آنژیوژنز به ترتیب توسط DF (0/001>p) و MF (0/01>p) به طور معنی داری کاهش یافتند. همچنین دوز 2500 میکروگرم هر دو فراکسیون موجب افزایش تعداد لکوسیت ها شد. نتیجه گیری:بر اساس نتایج این مطالعه گرچه به دلیل مقادیر تام فلاونوئیدی متفاوت در دو فراکسیون عصاره اثرات متفاوتی مشاهده شد، اما اثر مهاری امیدوار کننده ای بر روی بافت گرانولوما و آنژیوژنز به دست آمد که می‌تواند به عنوان یک منبع طبیعی تهیه داروهای ضد آرتریت روماتوئید و سرطان مورد توجه قرار گیرند.
Eteraf-Oskouei T, Javanmard F, Moghadami-kia A, Najafi M. The Effects of Solvent Fractions of Bee Pollen Crude Extract in an Animal Model of Inflammation. J Babol Univ Med Sci 2021; 23 (1) :297-303 URL: http://jbums.org/article-1-9863-fa.html
اعتراف اسکوئی طاهره، جوانمرد فرهاد، مقدمی کیا علی، نجفی مسلم. اثرات فراکسیون های عصاره تام گرده گل جمع‌آوری شده توسط زنبور عسل در مدل حیوانی التهاب. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1400; 23 (1) :297-303
