3- مرکز تحقیقات تغذیه و بیماری های متابولیک، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران ، bazyar.h@ajums.ac.ir
چکیده: (5057 مشاهده)
سابقهو هدف: با توجه به اقدامات کنترل کننده و درمانی مختلف خطر بیماری پریودنتال در افراد دیابتی سه برابر افراد غیر دیابتی است. به دلیل نقش مرکزی استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری دیابت، علاقه به استفاده از آنتی اکسیدان ها از جمله ملاتونین به عنوان راهکار درمانی کامل افزایش یافته است.لذا این مطالعه مروری به منظور بررسی نقش ملاتونین بر روی عوامل متابولیکی مرتبط با بیماری پریودنتال در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روشها:این مطالعه مروری با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی Scopus، PubMed، Science Direct، Google Scholarو پایگاههای علمی فارسی همچون Magiran و SID و جستجو کلید واژه های دیابت نوع 2، بیماری پریودنتال، ملاتونین، قندخون پروفایل لیپیدی، فشارخون، چاقی و عوامل التهابی از سال 2000 تا 2018 استخراج شدند. یافته ها:مرور مطالعات نشان می دهد که مکمل ملاتونین می تواند آسیب پیشرونده بافت پریودنتال، سطوح قندخون، پروفایل لیپیدی، فشارخون، چاقی و عوامل التهابی را در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به بیماری پریودنتال کاهش دهد و به این طریق نقش موثری در بهبود این بیماران داشته باشد. از طرفی مشخص شده است که افزایش قند خون می تواند تولید ملاتونین را از غده پینه آل در بیماران دیابتی کاهش دهد. پس مکمل یاری با ملاتونین در این بیماران می تواند با کاهش قند خون نقش مفیدی نیز در افزایش تولید ملاتونین در بدن ایفا کند. نتیجه گیری:یافته های بدست آمده نشان داد که مکمل ملاتونین با دارا بودن نقش آنتی اکسیدانی می تواند با ایجاد تعادل بین سیتوکین های التهابی و ضدالتهابی نقش مفیدی در بهبود بقاء بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به بیماری پریودنتال داشته باشد.
Bazyar H, Alipour M, Mirzaee F, Moradi Poodeh B, Zare Javid A. The Role of Melatonin on Metabolic Factors related to Periodontal Disease in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus. J Babol Univ Med Sci 2019; 21 (1) :249-258 URL: http://jbums.org/article-1-8176-fa.html
بازیار هادی، عالی پور میثم، میرزایی فاطمه، مرادی پوده بهمن، زارع جاوید احمد. نقش ملاتونین بر روی عوامل متابولیکی مرتبط با بیماری پریودنتال در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2
. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1398; 21 (1) :249-258
