سابقه و هدف: پاسخ کورتکس بینائی نسبت به فرکانس‌های فضائی مختلف انتخابی بودهو عوامل مختلفی در پردازش فرکانس های فضایی محرکین بینایی در کورتکس نقش دارند. با توجه به نقش مدولاسیون فرکانس های فضایی در تعیین مقادیر مختلف نزدیک بینی، این مطالعه به منظور بررسی تأثیر مدولاسیون فرکانس‌های فضائی محرک بینائی بر پاسخ کورتکس بینائی در حالت نزدیک بینی ساختگی توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی انجام شد.
مواد و روش­ها: در این مطالعه تحلیلی بر روی 12 نفر داوطلب سالم (۵ مرد و ۷ زن) انجام شد، میدان بینایی، اندازه مردمک اندازه گیری شد، تصویربرداری تشدید مغناطیسی با استفاده از دستگاه MRI فیلیپس با شدت میدان مغناطیسی 1/5 تسلا انجام شد. از آنجائی که مدت زمان انجام هر آزمایش ۴ دقیقه (متشکل از ۸ بلوک ۳۰ ثانیه‌ای) بود، داده‌ها به کمک نرم افزار FSL پردازش گردید. 2N2016021326538IRCT:
یافته ­ها: بین حالت بدون عیب انکساری و حالت نزدیک بینی ساختگی با عدسی 1.00+ دیوپتری طی فرکانس فضائی میانی(0/005p=) و بالا(0/03p=) ارتباط معنی داری وجود داشت. بین حالت بدون عیب انکساری و نزدیک بینی ساختگی با عدسی 3.00+ دیوپتری در فرکانس فضائی بالا (0/009p=) معنی دار نبود.
نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه کاهش پاسخ کورتکس بینائی در مقادیر مختلف نزدیک بینی نسبت به حالت امتروپی را نشان می دهد. علی رغم کاهش نامحسوس در مقادیر مختلف نزدیک بینی، نتایج حاصله دلالت بر موثر بودن نزدیک بینی بر پاسخ کورتکس دارد.