سابقه و هدف: انجماد اسپرم در حال حاضر نقش مهمی را در حفظ باروری زوجین تحت درمان ناباروری، به ویژه در بیماران اولیگواسپرمیا و کریپتواسپرمیا، ایفا می کند. برای اجتناب از بیوپسی های مکرر این بیماران زمان زیادی را باید به جمع آوری اسپرم اختصاص داد تا بعد از فراهم شدن شرایط لازم، بیمار در سیکل درمان ناباروری قرار گیرد. این مطالعه به بررسی انجماد اسپرم در نمونه های اولیگواسپرمیا و کریپتواسپرمیا می پردازد.

مواد و روش­ها: در این مطالعه از بانک اطلاعاتی و معتبر NCBI مقالاتی که در زمینه روش های مختلف انجماد اسپرم بودند با استفاده از کلید واژه هایی نظیر الیگواسپرمیا و کریپتو اسپرمیا و انجماد اسپرم و مقالاتی که مقوله انجماد را از دیدگاه پزشکی و کاربردی، مورد بحث و بررسی قرار دادند، استفاده شد.

یافته­ ها: برای انجماد اسپرم از سه روش آهسته، سریع و شیشه ای استفاده می شود. نگهدارنده های زیادی همراه با محیط کشت ها برای انجماد اسپرم به کار می روند که برای بقا اسپرم ضروری هستند. از آنجائیکه انجماد ممکن است سبب ضعیف تر شدن حرکت اسپرم در بیمارانی با اختلال شدید اسپرماتوژنزیس گردد محققین درصدد ابداع روشهایی جهت کاهش این اثرات برآمدند. استفاده از زونا پلوسیدا، جلبک ولوکس گلوباتور، آلژینات آگارز، کرایولوپ، نی و سوزن میکرو اینجکشن، روش هایی هستند که برای حفظ و نگهداری و بقا بیشتر اسپرم ها توصیه شده اند.

نتیجه گیری: بر اساس نتایج این استفاده از ابزارهای مختلف برای نتیجه گیری بهتر در این روشها به نوع نمونه های دریافتی در این بیماران بستگی دارد.