سابقه و هدف: سطح سرمی فاکتورهای شبیه دیژیتال یا مهار کننده های پمپ سدیم، در بسیاری از شرایط پاتولوژیک افزایش می یابد. کاهش فعالیت پمپ سدیم به واسطه اولیگومرهای آمیلوئید بتا قبلاً گزارش شده اما مکانیسم دقیق آن مشخص نیست. لذا این مطالعه به منظور بررسی تغییرات سطح اُآبائین اندوژن سرم و سدیم CSF در مدل حیوانی آلزایمر القایی با تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین طراحی شد.

مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی، 48 سر رت نر به طور تصادفی به گروه های سالین و استرپتوزوتوسین 2، 7 و 14 روز تقسیم شدند. مدل آلزایمر با تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین به میزانmg/kg  3 در روزهای اول و سوم القاء شد. نمونه CSF از فضای Cisterna magna و نمونه خون از ورید دمی گرفته شد و تغییرات سطح اُآبائین سرم و سدیم CSF در گروه های آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی مورفولوژی نورونها و حضور پلاک های آمیلوئید به ترتیب از رنگ آمیزی کرزیل ویوله و قرمز کونگو استفاده شد.

یافته ­ها: سطح سرمی اُآبائین در گروههایی که استرپتوزوتوسین دریافت کردند در روز 2 (0/05±0/2 در برابر 0/04±0/54 نانوگرم بر میلی لیتر)، روز 7 (0/02±0/3 در برابر 0/06±0/59 نانوگرم بر میلی لیتر) و روز 14 (0/07±0/2 در برابر 0/08±0/65 نانوگرم بر میلی لیتر) پس از تزریق استرپتوزوتوسین، بطور معنی داری نسبت به گروه های سالین افزایش نشان داد(0/05 p<). همچنین افزایش سدیم CSF در گروه استرپتوزوتوسین 2 روز نسبت به گروه های سالین معنی دار بود 9/2±142/6 در برابر 3/2±150/6 (0/05>p). با این وجود در گروه های استرپتوزوتوسین 7  و 14 روز علیرغم یک روند افزایشی، تفاوت معنی داری دیده نشد.

نتیجه گیری: دراین مطالعه افزایش سطح اُآبائین اندوژن سرم نشانه ای از تغییرات پاتولوژیک زودهنگام در فعالیت پمپ سدیم است و به عنوان هدف درمانی بالقوه پیشنهاد
می شود.