سابقه و هدف: فعال شدن مجدد ویروس هپاتیت B (HBV)، یک عامل خطر عمده برای  ایجاد اختلال عملکرد کبد، هپاتیت حاد و مزمن، سیروز و  سرطان کبد بعد از پیوند کلیه (KTP) می باشد. این مقاله بعضی از مقالات چاپ شده در باره پیشگیری از فعال شدن مجدد HBVدر گیرنگان پیوند کلیه را خلاصه نموده است.

مواد و روش­ها: برای جمع آوری اطلاعات موجود در باره این موضوع، مقالات چاپ شده زیادی که به زبان انگلیسی و به صورت مقاله کامل بودند در منابع متعددی همچون پاب مد، اسکوپوس، گوگل اسکولار و غیره با کلمات کلیدی هپاتیت B و پیوند کلیه مورد بررسی قرار داده شده است.

یافته ها: میزان خطر فعال شدن مجدد HBV بدنبال پیوند کلیه به وضعیت مارکرهای سرولوژی HBV در زمان پیوند ارتباط دارد. بیماران کاندید پیوند کلیه که  HBsAg مثبت هستند ریسک بالاتری برای فعال شدن مجدد HBV دارند خصوصا آنهایی که HBeAg  مثبت دارند و یا سطوح بالایی از HBV DNAدر سرم داشته باشند. لامی ودین به صورت گسترده در پیشگیری از فعال شدن مجدد استفاده شده است، با این وجود این دارو با میزان زیادی از مقاومت دارویی همراه می باشد. به نظر می رسد که درمان اپتیمال آنتی ویروسی برای پیشگیری از فعال شدن مجدد HBV، انتکاویر می باشد که با کمترین خطر مفاومت دارویی همراه است. با این وجود HBV که مقاوم به لامی ودین باشد،، کمتر به انتکاویر حساس می باشد. داروی آنتی ویروسی ترجیحی برای  HBV  مقاوم به لامی ودین، تنوفوویر می باشد که به جای قطع  لامی ودین بهتر است به آن اضافه شود زیرا در این وضعیت درمان ترکیبی ممکن است باعث کاهش مقاومت به داروی دوم گردد.

نتیجه گیری: شواهد کافی وجود دارد تا به صورت روتین پروفیلاکسی آنتی ویروس برای همه بیماران HBsAg  مثبت که کاندید پیوند کلیه هستند توصیه شود