سابقه و هدف: بیماری کرونری قلب به عنوان یکی از علل اصلی مرگ و میر در کشورهای صنعتی می باشد. درک فرد از میزان حمایت محیطی و قابلیت تنظیم هیجان نقش موثری در پیشرفت بیماری قلبی دارد. لذا، این مطالعه به منظور اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و حمایت اجتماعی ادراک شده در بیماران کرونر قلبی انجام شد.

مواد و روشها: این مطالعه شبه تجربی بر روی 30 نفر از بیماران کرونری قلب مراجعه کننده به بیمارستان قلب حضرت فاطمه زهرا (س) شهرستان ساری در نیمه دوم سال 1392 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15نفر گروه آزمایش، 15 نفر گروه گواه) قرار گرفتند. ابتدا دوره هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش­آزمون پرسشنامه های حمایت اجتماعی ادراک شده فیشر و کوکوران و مقیاس پردازش هیجانی تجدید نظر شده ویمز و پینا را تکمیل نمودند؛ سپس آزمودنی­های گروه آزمایش به مدت 6 هفته، هر هفته یک جلسه، دوره رفتار درمانی دیالکتیکی را به مدت 90-60 دقیقه دریافت نمودند. در گروه کنترل مداخله خاصی صورت نپذیرفت. در نهایت هر دو گروه در مرحله پس­آزمون مجددا پرسشنامه های پژوهش را تکمیل و مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته­ها: میانگین نمره گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش­آزمون در مولفه های تنظیم شناختی هیجان به ترتیب برابر با2/5±112/7 و 2/2±113/2 بود و در مرحله پس­ آزمون برابر به ترتیب برابر با 1/9±39/07 و 2/9±107 بود(0/001 p<). میانگین نمره گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش­ آزمون در حمایت اجتماعی ادراک شده به ترتیب برابر با 4/6±24/6و 3/5±24/7 بود و در مرحله پس ­آزمون به ترتیب3/9±5/7 و 6/3±39 بود (0/001 p<). میانگین تنظیم شناختی هیجان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بعد از مداخله کاهش یافت.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از فنون رفتار درمانی دیالکتیکی  می تواند تنظیم هیجانی و حمایت اجتماعی ادراک شده بیماران قلبی را که نقش مهمی در پیشگیری از عود بیماری دارد بهبود بخشد.