سابقه و هدف: ناحیه اتصالی توراکو لومبار(T11  تا L1) شایع ترین محل شکستگی در ستون فقرات است. روش جراحی این شکستگی ها به دو روش سگمان طویل و سگمان کوتاه انجام می شود که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند. علاوه بر این دو روش، روش تغییر یافته سگمان کوتاه که شامل قرار دادن پیچ پدیکولار در مهره شکسته علاوه بر دو مهره مجاور سالم می­باشد هم معرفی گردیده است ولی میزان موفقیت این روش هنوز به وضوح اثبات نشده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان کارایی روش جراحی سگمان کوتاه تغییر یافته، در درمان شکستگی های بی ثبات محل اتصال توراکولومبار است.

مواد وروشها: در این مطالعه مقطعی ۵٠ بیمار با شکستگی بی ثبات توراکولومبار که در طی ٣ سال در بخش جراحی اعصاب بیمارستان امام خمینی ارومیه تحت عمل جراحی با روش سگمان کوتاه تغییریافته (قراردادن پیچ پدیکل دریک مهره بالا و یک مهره پایین شکستگی و در خود مهره شکسته) قرار گرفتند، بررسی شد. کارایی روش جراحی در بیماران با استفاده از مقایسه دفورمیتی کیفوتیک (با روش Cobb) و مقایسه شدت درد (مقیاس آنالوگ دیداری) قبل و بعد از جراحی و 12 ماه بعد از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: از۵٠ بیمار مورد بررسی ٢٨ نفر (۵٦%) مرد و ٢٢ نفر (٤٤%) زن بودند. میانگین سنی بیماران ٣/١٧±٤٦ سال (محدوده١۹ تا٧٢ سال) بود.. میانگین کیفوز قبل از عمل جراحی ٤/٦±٣/٢٨ درجه بود که بلافاصله بعد از عمل جراحی ٦/٣±٤/۵ درجه (001/0p<) و در پیگیری نهایی ٨/۵±٤/٧ درجه شد (01/0p<). شدت درد قبل ازعمل به طورمیانگین ٤/١±٨ بود که بعد ازعمل جراحی به ٧/٢±٤ رسید و در دوره پیگیری نهایی ٧/٠±٢ شد (05/0p<).