[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
ملاحظات اخلاقی::
فرآیند بررسی مقالات::
نمایه ها::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
Journal DOI

AWT IMAGE

..
Copyright Policy
Creative Commons License
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0
 
..
:: دوره 14، شماره 4 - ( 4-1391 ) ::
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1391؛ دوره 14 برگشت به فهرست نسخه ها
تأثیر داروی لووستاتین بر استئوپروتگرین سرم در افراد مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2
نریمان نظامی،* ، مهرداد اصغری ، جاوید صفا، ، محمدمهدی باقری اصل، ، ،بهزاد سالاری، ، سونا قرشی
چکیده:   (6477 مشاهده)
سابقه و هدف: استئوپروتگرین (Osteo Protegrin, OPG)، گلیکوپروتئینی از خانواده بزرگ گیرنده فاکتور نکروز تومور آلفا می باشد. با در نظر گرفتن نقش محتمل OPG در بیماری های قلبی- عروقی و شیوع بالای این بیماری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتیک نوع 2 و نیز تأثیرات ضد آترواسکلروتیک استاتین ها، این مطالعه به منظور بررسی تأثیر لووستاتین بر میزان استئوپروتگرین سرم و لیگاند محلول فعال کننده گیرنده عامل هسته ای کاپا (BETA(sRANKL در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2، انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه شبه کارآزمایی بالینی (quasi clinical trial)، بر روی 30 بیمار بالغ مذکر مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2 انجام شد. به هر بیمار روزانه 20 میلی گرم لووستاتین به مدت 90 روز تجویز گردید. مقدار OPG سرم و sRANKL با استفاده از کیت های تجارتی الایزا، در ابتدا، پس از 90 روز تجویز و 30 روز پس از قطع لووستاتین اندازه گیری و مقایسه شد.
یافته ها: مقدار OPG سرم بطور قابل توجهی پس از 90 روز تجویز لووستاتین افزایش (44/16±76/10) و 30 روز پس از قطع آن کاهش (98/11±38/7) یافت (002/0=p)، در حالی که در همین دوره، مقدار sRANKL به طور معنی داری به ترتیب کاهش (20/578±08/1192) و افزایش (66/2124±67/4418) یافت (001/0>p).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از کاهش احتمال خطر آترواسکلروز و کلسیفیکاسیون عروقی به دنبال تجویز استاتین ها در این بیماران می باشد.
واژه‌های کلیدی: استئوپروتگرین، لیگاند RANK، نفروپاتی دیابتیک، لووستاتین
متن کامل [PDF 311 kb]   (1953 دریافت)    
نوع مطالعه: تحلیلی | موضوع مقاله: بیوشیمی
پذیرش: 1393/3/18 | انتشار: 1393/3/18


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Nezami, N, Asghari M, Safa J, Bagheri Asl M, Salari B, Ghorashi S. Effect of Lovastatin on Serum Osteoprotegerin Level in Type 2 Diabetic Nephropathy. J Babol Univ Med Sci 2012; 14 (4) :61-70
URL: http://jbums.org/article-1-4151-fa.html

نظامی، نریمان، اصغری مهرداد، صفا، جاوید، باقری اصل، محمدمهدی، سالاری، ،بهزاد، قرشی سونا. تأثیر داروی لووستاتین بر استئوپروتگرین سرم در افراد مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1391; 14 (4) :61-70

URL: http://jbums.org/article-1-4151-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 14، شماره 4 - ( 4-1391 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل Journal of Babol University of Medical Sciences

The Journal of Babol University of Medical Sciences is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 43 queries by YEKTAWEB 4645