سابقه و هدف: مطالعات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی از جمله پلی‌مورفیسم‌ها باعث ایجاد تفاوت‌های فردی در ریسک ابتلا به اعتیاد می‌شوند. یکی از ژن‌های مهم که پلی‌مورفیسم‌های آن مرتبط با ریسک ابتلا به اعتیاد می‌باشند ژن PDYN است. هدف از این مطالعه بررسی همراهی بین دو پلی‌مورفیسم rs2235749 و rs910080 در ژن PDYN و استعداد ابتلا به اعتیاد است.
مواد و روش­‌ها: در این مطالعه موردی- شاهدی، نمونه‌ خون 80 فرد معتاد با سابقه مصرف هروئین و یا مت‌آمفتامین و 80 فرد سالم و با عدم سابقه مصرف از افراد ساکن استان مرکزی مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ افراد در دو گروه با استفاده از تکنیک PCR-RFLP و الکتروفورز ژل آگارز تعیین ‌شده و مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.

یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری بین گروه معتاد و کنترل برای ژنوتیپ‌های پلی‌مورفیسم rs910080 مشاهده شد (0/000=p). در این مطالعه فراوانی ژنوتیپ‌های TT، CC، CT به ترتیب 43/75%، 15%، 41/25% در گروه کنترل و در گروه معتاد به ترتیب 25%، 46/25%، 28/75% بود. از نظر آماری اختلاف معنی‌داری بین گروه معتاد و کنترل برای ژنوتیپ‌های پلی‌مورفیسم rs2235749 مشاهده نشد و فراوانی ژنوتیپ‌های TT، CC، TC در گروه معتاد به ترتیب 23/75%، 40%، 36/25% و در گروه کنترل 22/5%، 33/75%، 43/75 به دست آمد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، ژنوتیپ CC پلی‌مورفیسم rs910080 ژن PDYN همراهی معنی‌داری با اعتیاد دارند و ریسک ابتلا به اعتیاد را افزایش می‌دهند. در حالی که افراد با ژنوتیپ‌های CT و TT حساسیت پایین‌تری در ابتلا به اعتیاد دارند.