سابقه و هدف: قوز قرنیه یک اختلال چشمی پیشرونده است که قرنیه یا همان لایه بیرونی چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث نازک شدن و بیرون زدگی تدریجی آن می‌شود و در نهایت منجر به ایجاد شکل مخروطی و انحراف بینایی می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی شدت قوز قرنیه با ویژگی‌های بالینی افراد مبتلا به نقص بینایی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 525 چشم در 276 بیمار مبتلا به نقص بینایی در هفت استان در مرکز و جنوب عراق، شامل بصره، میسان، واسط، بابل، نجف، کربلا و ذی‌قار از فوریه 2022 تا مارس 2023 مورد بررسی قرار گرفت. بیماران بر اساس شدت و استیج بیماری در چهار گروه غیر قوز قرنیه با آستیگماتیسم > 1 دیوپتر (D)، قوز قرنیه خفیف، قوز قرنیه متوسط و قوز قرنیه شدید طبقه‌بندی شدند. شدت قوز قرنیه بر اساس جنسیت، سن، ضخامت کل قرنیه (TCT)، کراتومتری (K) و آستیگماتیسم ارزیابی شد. 
یافته ها: از بین 525 چشم، 363 چشم طبیعی، 92 چشم مبتلا به قوز قرنیه خفیف، 32 چشم مبتلا به قوز قرنیه متوسط و 38 چشم مبتلا به قوز قرنیه شدید بودند. میانگین سنی بیماران 10/05±27/13 بود. تنها آستیگماتیسم با گروه سنی (0/024=p) و ضخامت کل قرنیه با گروه جنسیتی (0/031=p) ارتباط آماری معنی‌داری نشان داد. در مجموع، نمونه مورد مطالعه در این تحقیق حداقل 1/0 دیوپتر آستیگماتیسم قرنیه داشت. از مدل رگرسیون خطی برای ارزیابی رابطه بین شدت قوز قرنیه و آستیگماتیسم، کراتومتری و ضخامت مرکزی قرنیه استفاده شد که نتایج معنی‌داری را ارائه داد (0/001>p). 
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه الگوهای متنوعی از توزیع قوز قرنیه را در بین افراد 10 تا 76 ساله و همچنین تفاوت‌های قابل توجهی را در شدت قوز قرنیه نشان داد. علاوه بر این، یافته‌ها نشان می‌دهد که ضخامت کل قرنیه با شدیدتر شدن قوز قرنیه به طور پیوسته کاهش می‌یابد. آستیگماتیسم و میزان کراتومتری در حال افزایش است.