1. مرکز تحقیقات چشم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، saberaa@mums.ac.ir
چکیده: (413 مشاهده)
سابقهو هدف: استفاده از روش‌های مشخص به منظور پیشگیری یا کاهش شدت درد پس از عمل، بسیار مهم و ضروری است. از بین همه روش‌های شناخته شده، آنهایی که از عوارض جانبی خطرناک مواد اپیوئیدی یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) جلوگیری می‌کنند، می‌توانند مفید باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دگزامتازون موضعی بر شدت درد پس از عمل بیماران تحت جراحی داکریوسیستورینوستومی (DCR) انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی 80 بیمار 75-18 ساله کاندید DCR مراجعه کننده به درمانگاه خاتم الانبیاء مشهد انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله (دگزامتازون) تقسیم شدند. در گروه مداخله در پایان عمل تامپون آغشته به دگزامتازون در قسمت فوقانی کانکا میانی قرار داده شد. در گروه کنترل یک تامپون آغشته به آب مقطر در همان محل قرار داده شد. شدت درد در صفر، 3، 6، 12، 18 و 24 ساعت پس از عمل بر روی مقیاس ارزیابی کلامی (VRS) ثبت شد. یافته‌ها: در دو گروه مداخله و کنترل، تفاوت معنی‌داری در شدت درد در مقاطع گوناگون زمانی مشاهده نشد. به نحوی که فراوانی درد شدید در زمان ریکاوری به ترتیب برابر 22/5% و 15/7%، طی 3 ساعت بعد از عمل برابر 17/5% و 10/0%، طی 6 ساعت بعد از عمل برابر 12/5% و 5/0%، طی 12 ساعت بعد از عمل برابر 12/5% و 2/5%، طی 18 ساعت بعد از عمل برابر 0% و 2/5% و 24 ساعت بعد از عمل برابر 0% و 0% بود. تفاوت معنی‌داری در روند تغییرات شدت درد نیز طی 24 ساعت مورد بررسی بر اساس آزمون تعقیبی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تک دوز دگزامتازون (8 میلی گرم) به صورت موضعی نمی‌تواند درد پس از عمل و نیاز به اپیوئیدها را در جراحی DCR کاهش دهد.
Jamali S, Sabermoghaddam M, Sabermoghaddam A, Kiarudi M, Bakhtiari E. The Effect of Topical Dexamethasone on Postoperative Pain Intensity in Patients Undergoing Dacryocystorhinostomy Procedure. J Babol Univ Med Sci 2023; 25 (1) :78-87 URL: http://jbums.org/article-1-10727-fa.html
جمالی سارا، صابر مقدم محسن، صابر مقدم علی اکبر، کیارودی محمد یاسر، بختیاری الهام. تاثیر دگزامتازون موضعی بر شدت درد پس از عمل بیماران تحت جراحی داکریوسیستورینوستومی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1402; 25 (1) :78-87
