3- مرکز تحقیقات میکروبیولوژی مواد غذایی، بخش میکروب شناسی مواد غذایی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، msoltandallal@gmail.com
چکیده: (5220 مشاهده)
سابقه و هدف: لاکتوباسیلوسها باسیلهای گرم مثبت، کاتالاز منفی بوده و در انواع غذاهای تخمیری مانند عسل همچنین به عنوان فلور نرمال انسان یافت میشوند. هدف از این مطالعه شناسایی لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس پاراکازئی در نمونه های عسل ایران و بررسی خواص پروبیوتیکی و ضدمیکروبی آنها بر علیه استافیلوکوکوس اورئوس میباشد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی طی به مدت شش ماه از فروردین لغایت شهریور 1395 بر روی 88 نمونه عسل که از 13 استان کشور تهیه شد، انجام گردید. نمونه ها ابتدا در محیط MRS براث و سپس بر روی MRS آگار کشت داده شدند. جهت تشخیص گونه ایزولههای لاکتوباسیلوس از توالییابی ژن 16S rDNA استفاده شد. سپس توان پروبیوتیکی (مقاومت به اسید و صفرا) ایزوله ها سنجیده شد. فعالیت ضدمیکروبی ایزوله های لاکتوباسیلوس با روش انتشار از چاهک و مقاومت آنتی بیوتیکی با روش انتشار از دیسک بررسی شد. یافته ها: از 88 نمونه عسل در کل 39 ایزوله لاکتوباسیلوس جداسازی شدند که از این تعداد چهار ایزوله ل. پلانتاروم و دو ایزوله ل. پاراکازئی با روش مولکولی شناسایی شدند. هر شش ایزوله شرایط اسیدی را تحمل کردند اما نسبت به صفرا حساسیت نشان دادند. پنج ایزوله رشد استافیلوکوکوس اورئوس را مهار کردند. بیشترین مقاومت آنتیبیوتیکی ایزولههای لاکتوباسیلوس نسبت به ونکومایسین (100%) ، نالیدیکسیک اسید (100%) و استرپتومایسین (100%) دیده شد.. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که نمونههای عسل ایران دارای گونههای لاکتوباسیلوس از جمله ل. پلانتاروم و ل. پاراکازئی می باشد. که این گونهها میتوانند اثرات مهاری خوبی بر روی باکتریهای پاتوژن مانند استافیلوکوکوس اورئوس دارند.
Lashani E, Davoodabadi A, Soltan Dallal M. Antimicrobial Effects of Lactobacillus Plantarum and Lactobacillus Paracasei Isolated from Honey against Staphylococcus Aureus. J Babol Univ Med Sci 2018; 20 (3) :44-49 URL: http://jbums.org/article-1-7147-fa.html
لشنی الهه، داودآبادی ابوالفضل، سلطان دلال محمدمهدی. خواص ضد میکروبی ایزولههای لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس پاراکازئی جدا شده از عسل علیه استافیلوکوکوس اورئوس. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1396; 20 (3) :44-49