سابقه و هدف: زمین خوردن یک علت مهم برای ناتوانی، بستری در بیمارستان و مرگ و میر افراد مسن است. عوامل خطر متعددی از جمله کم خونی باعث ایجاد سقوط در سالمندان می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کم خونی با زمین خوردن در سالمندان شهر امیرکلا انجام ‌شد.

مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی بر روی افراد 60 سال و بالاتر شهر امیرکلا در طی بازه زمانی یک ساله از سال به صورت سرشماری انجام گرفت. شمارش کامل خون بر نمونه خون وریدی ناشتا انجام شد. آگاهی از زمین خوردن و سابقه بیماریهای مزمن همراه، با گزارش خود افراد و بر اساس نسخه پزشک و مشاهده داروهای مصرفی بیمار بدست آمد. وضعیت شناختی با استفاده از پرسشنامه استاندارد Mini Mental State Examination (MMSE) ، علائم افسردگی با استفاده از پرسشنامه استاندارد Geriatric Depression Scale (GDS) و وضعیت تعادل با استفاده از پرسشنامه Berg Balance Test (BBT) اندازه گیری شد.

یافته­ ها: 1482 فرد سالمند, شامل 817 مرد (55/1%) و 665 زن (44/9%) بررسی شدند که از این تعداد،271 نفر (18/3%) دچار زمین خوردن شدند.21/2% افرادی که کم خونی داشتند و 17/6% افرادی که کم خونی نداشتند زمین خوردند، اما این تفاوت معنی دار نبود. متوسط هموگلوبین در بین کل افراد و مردان در کسانی که زمین خوردند (بترتیب gr/dl 13/46 و13/84)،کمتر از کسانی بود که زمین نخوردند (بترتیب gr/dl 13/74، 0/009p= و 14/33، 0/007p=). در مدل لوجستیک رگرسیون سن ≥75 سال (1/81OR=)، افسردگی (1/84OR=) و بیماری زمینه ای (1/2OR=) بیشترین نقش را درافزایش زمین خوردن داشتند.

نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بین کم خونی و زمین خوردن ارتباطی وجود ندارد، اما پس از تفکیک جنسیت، در مردان مسن، کاهش سطح هموگلوبین موجب افزایش در زمین خوردن شد.