مواد و روشها:در این تحقیق تجربی، از 42 سر موش صحرایی که به 6 گروه 7تایی شامل گروههای کنترل، شم، بیمار، بیمار تیمار شده با عصاره تقسیم شدند، استفاده گردید. گروه کنترل با عصاره تیمار نشد. گروههای شم و بیمار حلال عصاره و گروههای بیمار تیمار شده دوزهای ٥٠ ، ١٠٠ و ١٥٠ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره را به روش گاواژ بهمدت 7 هفته دریافت نمودند. تمام گروهها به جز گروه کنترل و شم، از طریق جراحی با دستگاه استریوتاکسی، سم ٦-هیدروکسی دوپامین در ناحیه استریاتوم مغز بهصورت یکطرفه دریافت کردند و مدل حیوانی بیماری پارکینسون ایجاد شد. سپس در پایان ٣ هفته متوالی بعد از تزریق سم، رفتارهای شبهاضطرابی با استفاده از تست ماز بهعلاوهای شکل مرتفع ارزیابی شدند.
یافته ها:تزریق سم ٦-هیدروکسی دوپامین به سبب کاهش مدت زمان ورود به بازوی باز و تعداد دفعات ورود به بازوی باز گردید و تیمار با غلظتهای مختلف عصاره سبب افزایش این فاکتورها در مقایسه با گروه بیمار شده است.