سابقه و هدف: دانشجویان دندانپزشکی علاوه بر استرس های محیط بالینی که ناشی از طبیعت شغلی خود رشته دندانپزشکی می باشد، در معرض عوامل استرس زای مربوط به محیط آموزشی هم قرار دارند. استرس در صورت تداوم، پیامد های مضری از جمله: اثرات فیزیکی، روانی، عاطفی و ... را در پی خواهد داشت و تقویت منابع جسمی، روانی و اجتمایی دانشجویان در مقابله با استرس سلامت و کارایی آنها را بهبود خواهد بخشید، هدف از این مطالعه بررسی سطح استرس و همچنین شناخت عوامل استرس زای موجود در محیط دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل می باشد.

مواد و روشها: این مطالعه مقطعی، بر روی دانشجویان ورودی سال های 87 تا93 (سال اول تا ششم) دانشکده دندانپزشکی بابل در سال تحصیلی 93-1392 انجام پذیرفت. در این مطالعه از 2 پرسشنامه بطور همزمان استفاده شد. پرسشنامه اول 21DASS  و پرسشنامه دوم برگرفته از تحقیق دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد برای بررسی میزان استرس زایی عوامل دانشگاهی بود. پرسشنامه ها بر اساس متغیر های جنسیت، سن و سال ورود مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته‌ها: 217نفر از دانشجویان به این پرسشنامه ها پاسخ دادند، که از این تعداد 96 نفر (2/44%) مذکر و 121 نفر (8/55%) مونث بودند. 2/74% از دانشجویان دارای استرس غیرطبیعی بودند. استرس غیرطبیعی، بیشتر در دانشجویان سال چهارم بود. همچنین میانگین استرس در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت. عوامل استرس زای دانشگاهی از جمله به دلیل افتادن در امتحانات پایان ترم، نگرانی از آسیب زدن به بیماران و ابتلا به بیماریهای عفونی در بخش بطور معنی داری بیش از عوامل غیردانشگاهی در سطوح استرس این دانشجویان نقش داشتند (05/0p<).

نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق و بالا بودن میزان استرس نتایج مطالعه نشان داد که دانشجویان دندانپزشکی سطح استرسی بالایی داردند و بیشترین عامل استرس زا نیز مربوط به عوامل دانشگاهی می باشد.