سابقه و هدف: در پوسیدگی های اولیه اگر میزان ر سوب مواد معدنی از میزان برداشت آن بیشتر باشد؛ مینای معدنی زدایی شده بدون حفره می تواند معدنی شده و بدون درمان های ترمیمی به عملکرد خود ادامه دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر بخشی دهانشویه ای نوترکیب بر بازمعدنی سازی ضایعات معدنی زدایی شده مینایی است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 30 دندان قدامی گاو انتخاب شدند. سپس تاج هر دندان به چهار قطعه تقسیم شد. 120 قطعه حاصل مانت گردیدند و به مدت 48 ساعت داخل محلول معدنی زدایی کننده با 4/4 PH: قرار گرفتند. سپس نمونه ها به طور تصادفی به چهار گروه 30 تایی تقسیم شدند و به مدت 14 روز به شیوه های مختلف در انکوباتور با دمای 37 درجه قرار گرفتند. گروه اول در بزاق مصنوعی با تعویض روزانه قرار داشتند. گروه دوم روزی یکبار هربار به مدت یک دقیقه در محلول فلوراید 05/0 درصد، گروه سوم روزی یکبار هربار به مدت یک دقیقه در محلول دهانشویه نوترکیب (محتوی کلسیم فسفات و زایلتول) و گروه چهارم روزی یکبار هربار به مدت یک دقیقه در محلول دهانشویه نوترکیب حاوی 05/0 درصد فلوراید قرار داده شدند. سپس دوباره به داخل بزاق مصنوعی برگردانده شدند. پس از پایان 14 روز، نمونه ها مورد ارزیابی ریزسختی قرار گرفته و با هم مقایسه شدند. یافته ها: میانگین ریزسختی در گروه یک kg/mm24/5±53/20، در گروه دوم kg/mm22/8±9/24، در گروه سوم kg/mm207/37±4/83 و در گروه چهارم برابر kg/mm23/11±04/28 بدست آمد. ریز سختی گروه 3 (دهانشویه نوترکیب) با سایر گروه ها تفاوت معنی داری داشت (001/0p<) و ریز سختی در سایر گروه ها مشابه هم و پایین تر از دهانشویه نوترکیب بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه استفاده از دهانشویه نوترکیب حاوی کلسیم فسفات و زایلیتول تاثیر چشمگیری در افزایش ریزسختی ضایعات معدنی زدایی شده مینایی دارد.
