:: دوره 10، شماره 2 - ( 3-1387 ) ::
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1387؛ دوره 10 برگشت به فهرست نسخه ها
سلول های بنیادی مزانشیمی با توان تکثیر بالا در محیط رویی کشت اولیه مغز استخوان موش صحرائی
محمدرضا باغبان اسلامی نژاد،* ، حمید نظریان ، لیلا تقی یار
چکیده:   (11018 مشاهده)
سابقه و هدف: در کشت مغز استخوان به منظورجداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی، معمولا سلولهای شناور در محیط کشت اولیه با تعویض محیط، دور ریخته می شود. هدف تحقیق حاضر کشت و تکثیراین سلول ها، بررسی ماهیت بنیادی مزانشیمی آنها، مقایسه سرعت رشد آنها با سلول های چسبنده کشت اولیه و بالاخره بهینه سازی شرایط کشت برای رشد بهتر این سلول هاست.
مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر تعداد 10 سر موش صحرایی نژاد ویستار قربانی شد، مغز استخوان از استخوان درشت نی آنها تهیه و در فلاسک های 75 سانتیمتر مربعی کشت شد. چهار روز پس از آغاز کشت اولیه، محیط رویی جمع آوری و سلول های شناور آن، به موازات سلول های چسبنده تا پاساژ 3 کشت داده شد. در طول مدت کشت، دو گروه از لحاظ زمان دو برابر شدن جمعیت سلولی مقایسه شدند. در پایان، برای دو گروه، بهترین تراکم سلولی و موثرترین غلظت سرم گاوی که بتواند حداکثر تکثیر را در پی داشته باشد، تعیین شد. سلول های جدا شده از لحاظ پتانسیل تمایز به سه رده استخوان، غضروف و چربی ارزیابی شدند.
یافته ها: بر اساس نتایج حاصل سلول های محیط رویی، بطور متوسط هر 2±9/14 ساعت دوبرابر شدند، در حالیکه در کشت سلول های چسبنده، این میزان 1/2±19ساعت بود (05/0>p). یافته ها نشان داد که شرایط بهینه برای تکثیر سلولهای بنیادی مزانشیمی با محیط کشت حاوی15% سرم و تراکم اولیه100 سلول در سانتیمتر مربع فراهم می شود. سلولهای جدا شده، براحتی به سه رده اسکلتی متمایز شدند. این قضیه در رنگ آمیزی اختصاصی و RT-PCR برای بیان ژنهای ویژه سه رده کاملا مشهود بود.
نتیجه گیری: محیط رویی کشت اولیه مغز استخوان موش صحرایی حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی با توان تکثیر بالاست.
واژه‌های کلیدی: سلول بنیادی مزانشیمی، محیط رویی، میزان رشد، تمایز به استخوان، غضروف و چربی
متن کامل [PDF 560 kb]   (10113 دریافت)    
نوع مطالعه: تحلیلی | موضوع مقاله: بیوشیمی
پذیرش: 1393/3/13 | انتشار: 1393/3/13


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 10، شماره 2 - ( 3-1387 ) برگشت به فهرست نسخه ها