سابقه و هدف: انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) یک بیماری جدی و تهدید کننده حیات است که در اثر انسداد ناگهانی جریان خون در عضله قلب ایجاد می‌شود. با توجه به نتایج متناقض در مطالعات در بررسی سطوح کمرین (با نقش تقویت کننده التهاب) و امنتین-1 (با خواص ضد التهابی) در بیماران مبتلا به دیابت، این مطالعه با هدف مقایسه سطح امنتین-1 و کمرین در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) با و بدون دیابت و ارتباط آن با ضایعات عروقی، HbA1c، فشار خون، CRP و کراتینین سرم انجام شد. 
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، در مجموع 80 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد با دامنه سنی 79-37 سال به طور تصادفی وارد مطالعه شدند. نمونه‌ها بر اساس وجود (26 بیمار) یا عدم وجود (54 بیمار) دیابت و تعداد شریان‌های دارای ضایعه طبقه بندی شدند. سطوح امنتین-1 و کمرین با استفاده از کیت‌های الایزا اندازه گیری شد و همبستگی بین آدیپوکین‌ها و سایر پارامترها با استفاده از آنالیز همبستگی پیرسون ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل منحنی ROC برای ارزیابی ارزش تشخیصی امنتین-1 و کمرین در تشخیص بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با و بدون دیابت انجام شد.
یافته‌ها: ویژگی‌های دموگرافیک بیماران دو گروه شامل سن، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک تفاوت معنی‌داری نداشت. سطح امنتین-1 بین بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با و بدون دیابت تفاوت معنی‌داری نداشت، در حالی که سطح کمرین در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با دیابت (0/232±1/212) در مقایسه با بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بدون دیابت (0/116±0/72) به طور قابل توجهی بالاتر بود (0/01>p). مقادیر AUC برای امنتین-1 و کمرین به ترتیب 0/603 و 0/640 در افتراق بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با و بدون دیابت بود. تفاوت معنی‌داری در سطح هر دو هورمون از نظر تعداد شریان‌های دارای ضایعه وجود نداشت. ارتباط معنی‌داری بین سطح امنتین-1 و کمرین و HbA1c یافت شد (0/05>p)، در حالی که هیچ ارتباط معنی‌داری با فشار خون، CRP یا کراتینین سرم یافت نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کمرین می‌تواند یک بیومارکر مفید برای شناسایی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد با دیابت باشد.