2. واحد توسعه تحقیقات بیمارستان آیت اله روحانی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، mansourbabaei@gmail.com
چکیده: (1869 مشاهده)
سابقهو هدف: ادم ماکولای دیابتی (DME) یکی از عوارض شایع دیابت می‌باشد که به طور قابل توجهی باعث اختلال بینایی و نابینایی قابل پیشگیری می‌شود. ضخامت مرکزی ماکولا (CMT) یک ویژگی است که در بیماران مبتلا به ادم ماکولای دیابتی یافت می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین ضخامت مرکزی ماکولای اندازه‌گیری شده با توموگرافی انسجام نوری (Optical Coherence Tomography= OCT) و حدت بینایی (VA) در بیماران مبتلا به ادم ماکولای دیابتی قبل و بعد از تزریق داخل زجاجیه بواسیزوماب انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 100 بیمار مبتلا به ادم ماکولای دیابتی با درگیری هر دو چشم مراجعه کننده به بخش چشم پزشکی بیمارستان روحانی بابل که تحت تزریق داخل زجاجیه بواسیزوماب قرار گرفتند، انجام شد. حدت بینایی (اندازه‌گیری شده توسط نمودار اسنلن)، ضخامت مرکزی ماکولا (اندازه گیری شده با توموگرافی انسجام نوری) و عوامل بالینی و پاراکلینیکی (شامل مدت زمان ابتلا به دیابت، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، قند خون ناشتا (FBS)، فشار خون و سابقه استعمال دخانیات) برای همه بیماران درست قبل از تزریق بواسیزوماب و 45 روز بعد، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: پیش از مداخله با تزریق بواسیزوماب در 200 چشم، میانگین حدت بینایی (letter score) و میانگین ضخامت مرکزی ماکولابه ترتیب 12/73±36/83 و 85/18±425/48 میکرومتر بود ((0/001>p) و فاصله اطمینان 95% به ترتیب (17/5 – 12/5) و (55/5- – 71/5-)). 45 روز پس از تزریق بواسیزوماب، میانگین تغییرات مطلق حدت بینایی 10/16±15/24 و میانگین تغییرات مطلق ضخامت مرکزی ماکولا 43/08±67/83- میکرومتر بود (ضریب= 0/18-، فاصله اطمینان 95%= 0/05 – 0/39- ). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه اگرچه حدت بینایی به طور متوسط با ضخامت مرکزی ماکولا ارتباط داشت و مدل رگرسیون چند جمله‌ای توانایی پیش‌بینی را افزایش داد، کاملاً بدیهی است که ضخامت مرکزی ماکولا و عوامل بالینی می‌توانند نقش اساسی را به عنوان جایگزین حدت بینایی ایفا کنند.
