4. مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، hodashirafkan@gmail.com
چکیده: (2567 مشاهده)
سابقهو هدف: مشخصه طب اسلامی مبتنی بر آیات و روایات، توجه انحصاری به منابع نقلی اسلام و نفی راهبرهای سایر مکاتب طبی استو در حیطه های مختلف از جمله تدبیر بیماری کرونا نظراتی دارد. این مطالعه به نقد این نظرات می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه کیفی تحلیل محتوا، پس از تجمیع نظرات 6 فرد شاخص طب اسلامی، نقدهای این نظرات توسط سه پزشک متخصص طب سنتی ایرانی، یک روحانی درس خارج فقه و یک متدولوژیست با برگزاری جلسات expert panelمطرح و دسته بندی گردید. یافته‌ها: نقدها از سه دیدگاه مطرح شد. حیطه درون دینی شامل روال معمول اهل بیت در بیماری و جایگاه اطبا، جایگاه عقل و تجربه در علوم اسلامی، تفاوت ها در مناطق جغرافیایی، عدم ذکر شرح حال کامل بیماران و بیماری های جدیدالحدوث مطرح شد. از دیدگاه پزشکی، نکاتی مانند فقدان روش تحقیق برای بررسی اثربخشی یک روایت طبی، فقدان جنبه های تشخیصی و رویکرد به غربالگری می باشد. از دیدگاه تبعات اعتقادی و اجتماعی، آسیب اعتقادی حاصل از عدم پاسخگویی به درمان منسوب به معصومین، رویکرد به سایر تظاهر تمدن غرب، مسأله اخلاقی تولید، تجویز و فروش دارو توسط یک مجموعه و ضرر جانی و مالی ناشی از اتلاف وقت در موارد دارای درمان قطعی یا نسبی در سایر مکاتب طبی مطرح شد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق،ورود این نظریه بدون بررسی های کافی در حوزه های علمیه و دانشگاه های علوم پزشکی کشور به سطح جامعه، می تواند موجب ایجاد آسیب های جسمی، روحی و اعتقادی در سطح فردی و اجتماعی شود.
