3. گروه تکنولوژی پرتوها، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، shmosavia@gmail.com
چکیده: (58 مشاهده)
سابقهو هدف: کارسینوم پاپیلاری تیروئید (Papillary Thyroid Carcinoma= PTC) شایعترین تومور کارسینوم تمایز یافته تیروئید میباشد. بیماری پایدار یا عود کننده کمابیش در 20% بیماران بعد از درمان رخ میدهد. اندازه گیری سطح تیروگلوبولین (Tg) سرم یکی از مهمترین روشهای مورد استفاده برای بیماری باقیمانده یا عود کننده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش و اهمیت مقایسه دو روش اندازهگیری تیروگلوبولین پایه (BTg)و تیروگلوبولین تحریک شده (STg) در ارزیابی پاسخ به درمان و پیگیری بیماران میباشد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، بیماران مبتلا به کارسینوم پاپیلاری تیروئید تحت درمان بر اساس آزمونهای تصویربرداری و اندازهگیری سطح Tg، به سه دسته پاسخ عالی (ER)، نامشخص (IR) و ناقص بیوشیمیایی (BIR) طبقهبندی شدند. نتیجه اصلی اندازهگیری شده، تغییر در پاسخ به درمان یک سال پس از درمان اولیه میباشد که با مقایسه ارزیابیهای STg با BTg انجام شد. یافتهها: تعداد 126 بیمار شامل 96 نفر زن و 30 نفر مرد بررسی شدند. یک سال پس از درمان اولیه28 بیمار (22/2%) هنگامی که پاسخ به درمان بر مبنای STg با BTg مقایسه شد، تغییر درگروه بندی را نشان دادند. شانزده بیمار (12/7%) پاسخ درمانی بدتری داشتند، به نحوی که از گروه ER به گروههای دیگر طبقه بندی شدند. پس از اندازه گیری STg، در طول دوره پیگیری، عود ساختاری در 5 بیمار شناسایی شد. بر مبنای STgبیشترین عود در گروه BIR و بعد از آن در گروه IR بوده که در مقایسه با گروه ER به لحاظ آماری این اختلاف معنیدار بود (0/001=p). نتیجهگیری: این مطالعه نشان میدهد که اندازه گیری STg نسبت به BTg در بیماران کمخطر یا متوسط، پاسخ درمانی را زمانی که به عنوان نامشخص (IR و BIR) طبقه بندی میکند، بهتر تعریف میکند. با این حال زمانی که BTg پاسخ را عالی ارائه میدهد، اندازه گیری STg، نیاز نمی باشد.
