TY - JOUR T1 - Stereological Study of Mouse Testicular Tissue Treated with Zinc Oxide Nanoparticles and N-Acetyl Cysteine TT - مطالعه استریولوژیکی بافت بیضه موش تحت تاثیر نانوذرات اکسید روی و ان ‌استیل ‌سیستئین JF - Babol-Jbums JO - Babol-Jbums VL - 24 IS - 1 UR - http://jbums.org/article-1-10318-fa.html Y1 - 2022 SP - 109 EP - 118 KW - N-Acetyl Cysteine KW - Stereology KW - Testis KW - Zinc Oxide Nanoparticles. N2 - سابقه و هدف: با تولید روزافزون نانوذرات انسان در معرض خطرات احتمالی آن قرار دارد. تحقیقات نشان دهنده اثرات آنتی اکسیدانی اکسید روی در دوزهای پایین است اما مواجهه طولانی مدت با دوزهای بالا اثرات اکسیدانی ایجاد کرده و بر عملکرد سیستم تولید مثلی نر، اسپرماتوژنز و باروری تاثیرگذار است. در این تحقیق اثر ان استیل سیستئین بر تغییرات بافتی بیضه و فرآیند اسپرماتوژنز در موش های نر تیمار شده با نانوذرات اکسید روی بررسی شد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر بالغ در گروه ‫های کنترل (سالین، ml/kg 1)، نانوذرات اکسید روی (mg/kg 50)، ان ‫استیل ‌سیستئین (mg/kg 150) و ان استیل سیستئین + نانوذرات اکسید روی تقسیم شدند. در کلیه گروه ‫ها تزریقات داخل صفاقی روزانه به مدت 28 روز انجام شد. در پایان تیمار میانگین وزن و حجم بیضه، طول و قطر لوله ‫های منی‫ ساز، ارتفاع اپی‫تلیوم زایشی و تعداد سلول ‫های جنسی ارزیابی شد. یافته‌ها: در گروه نانوذرات اکسید روی کاهش معنی‌داری در حجم (1/48±38/86)، طول (0/09±0/89)، قطر (1/03±162/69)، ارتفاع اپی‌تلیوم زایشی (1/73±41/06) لوله ‫های منی‫ ساز، تعداد سلول‌ های اسپرماتوگونی 106× (0/11±4/15)، اسپرماتوسیت 106× (0/83±21/45)، اسپرماتید گرد 106× (0/47±22/31)، اسپرماتید دراز 106× (0/76±21/74) و سرتولی 106× (0/10±3/08) و افزایش معنی داری در حجم بافت بینابینی (1/84±18/04) نسبت به گروه کنترل دیده شد (0/001>p). در گروه تیمار همزمان، ان‫ استیل سیستئین پارامترهای فوق را نسبت به گروه نانوذرات اکسید روی بهبود داد (0/01>p). این پارامترها در گروه ان‫ استیل سیستئین نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی ‫داری نداشت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، ان استیل سیستئین توانست از آسیب ‫های ناشی از نانوذرات اکسید روی بر بافت بیضه و اسپرماتوژنز جلوگیری نماید. M3 10.22088/jbums.24.1.109 ER -