1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، v.minasian@spr.ui.ac.ir
چکیده: (3638 مشاهده)
سابقهو هدف: به دلیل مجاورت بافت چربی اپیکاردی (EAT) با میوکارد، به نظر می رسد که این بافت نسبت به بافت چربی زیرجلدی خاصیت بیماریزایی بیشتری داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات در بیان ژن PGC-1α وUCP1 در EATو سطوح اورکسین A سرمی (OXA) در رتهای ویستار چاق و القایی با رژیم غذایی پرچرب (HFD) متعاقب یک دوره تمرینات هوازی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی32 سر رت نر ویستار6 هفته ای با میانگین وزن 200-180 گرم به چهار گروه تغذیه طبیعی (NFD)، چاق شده با رژیم غذایی پرچرب (HFDO)، تغذیه طبیعی بعد از القاء چاقی (HFDO-NFD) و تمرین هوازی و تغذیه طبیعی بعد از القاء چاقی (HFDO-AEX) تقسیم شدند. سطوح OXA، شاخص لی، پروفایل چربی های خون و بیان ژن PGC-1α و UCP1 در EAT در گروهHFDO پس از القای چاقی 8 هفته ای با رژیم غذایی حاوی60% چربی و در دیگر گروه ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی با شدت 60% حداکثر ظرفیت تمرینی و 4 روز در هفته اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد HFD باعث کاهش معنی دار OXA، HDL-c، بیان ژنهای PGC-1α و UCP1 و افزایش معنیداری در شاخص لی، پروفایل چربی و وزنEAT شد (0/001p≤)، اما تمرین هوازی موجب بهبود سطوح اورکسین A (34/74%)، HDL-c (23/65%)، بیان ژنهای PGC-1αو UCP1(61/28% و 82/67%)، پروفایل چربی، وزن تودهEAT (76/19%) و شاخص لی (18/34%) شد (0/001≥p). نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان داد که تمرینات هوازی با تاثیر روی سطوح oxa و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 در بافت چربی اپیکاردی احتمالاً موجب کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب می شود.
