1- مرکز تحقیقات بهداشت باروری و ناباروری، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، alijorsara@yahoo.com
چکیده: (4312 مشاهده)
سابقه و هدف: علی رغمپیشرفتهای فراوان در زمینه روشهای کمک باروری، امـا هنـوز میزان لانه گزینی پـس از انتقـال جنـین افـزایش چشمگیری نداشته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی برخی عوامل احتمالی موثر بر شکست مکررلانهگزینی جنین (Recurrent Implantation Failure) در درمانهای کمک ناباروری انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر بر روی 80 بیمار نابارور با حداقل سابقه 3 بار شکست در لانه گزینی جنین(RIF) پس از درمانهای کمک ناباروری، مراجعه کننده به مرکز ناباروری فاطمه الزهرا (س) بابل طی سالهای 96-1392 انجام شد. 80 نفر از خانمهایی که با انجام یک نوبت انتقال جنین در IVF باردار شدند نیز بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. متغیرهای مربوط به ناباروری، اختلالات اندوکرین و آندومتریوز ثبت و اثر آن بر شکست مکرر لانهگزینی جنین در دو گروه مقایسه شد. یافته ها: میانگین BMI بیماران گروه مورد 63/3±39/26 و گروه شاهد 4/49±26/77 بوده است. شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر از 30 بطور معنی داری موجب افزایش خطر شکست مکرر لانه گزینی جنین شده است (0/001=p). بعد از تعدیل اثر سایر عوامل مداخله کننده احتمالی، احتمال خطر(Odds ratios) چاقی بر عدم لانه گزینی مکرر با CI-95%، (1/19-0/91) 1/09 محاسبه شد، که معنی دار نبوده است (0/06p=). بین متغیرهای علت و نوع ناباروری، اختلالات اندوکرین، ناهنجاریهای رحمی، آندومتریوز، تخمدان پلی کیستیک و عامل شکست مکرر لانه گزینی جنین در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کهBMI، نوع و علت ناباروری، اختلالات اندوکرین، ناهنجاریهای رحمی، آندومتریوز، تخمدان پلی کیستیک بر شکست مکرر لانهگزینی جنین موثر نبوده اند.
