گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد واحد اسلامی خرم آباد ، firuz.sharafi@yahoo.com
چکیده: (5235 مشاهده)
سابقه و هدف:تمرین ورزشی، تعداد و اندازه میتوکندریهای عضله را افزایش میدهد. با این وجود، مطالعات معدودی بر پاسخ میتوکندریایی به تمرین ورزشی در عضلاتانجام شده است. لذا، هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بایومارکرهای بایوژنز میتوکندریایی عضلانی در رتهای نر می باشد.
مواد و روشها:این مطالعه نیمه تجربی بر روی 18 سر رت نژاد ویستار در دو گروه تمرین تناوبی شدید (High Intensity Interval Training) و کنترل انجام شد. گروه HIIT 15 وهله 4 دقیقهای را با 90 – 85 درصد VO2maxبه مدت 3 هفته متوالی اجرا کرد. سپس، نمونه گیری خونی و بافتبرداری از عضلات باز کننده طویل انگشتان پا و نعلی انجام شد و همفعالگر نوع 1-آلفای گیرنده گامای فعال شده توسط تکثیرکننده پروکسیزومیِ و عامل نسخه بردار میتوکندریایی نوع 1 با استفاده از کیتهای تجاری و بیان ژن آنها با استفاده از روش Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته ها:نتایج بیانگر افزایش معنیدار سطوح سرمی PGC1α (10/6 تا6/3، 1/02±8/5=CI) و Tfam (10/33 تا 5/42، 1/16±7/9= CI) در گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل بود. همچنین، مقادیر بیان ژنی PGC1α در عضلات تند انقباض (0/13±1/14) و کند انقباض (0/16±1/1) در گروه HIIT به طور معنی داری افزایش یافته بود (به ترتیب 0/003=p و 0/0001=p).
نتیجهگیری:بنظر میرسد تمرین تناوبی شدید قادر باشد تا مقادیر سرمی و عضلانی هر دو بایومارکر بایوژنز میتوکندریایی (PGC1α و Tfam) را در رتها به طور معنیداری افزایش دهد. همچنین، این احتمال میرود که ماهیت HIIT عامل ایجاد افزایش بیشتر این بایومارکرها در عضلات تند انقباض به نسبت کند انقباض باشد.
Sharafi Dehrhm F, Soori R, Rastegar MM M, Sadegh A. The Effect of High Intensity Interval Training on Muscular Biomarkers of Mitochondrial Biogenesis in Male Rats. J Babol Univ Med Sci 2017; 19 (6) :57-63 URL: http://jbums.org/article-1-6575-fa.html
شرفی دهرحم فیروز، سوری رحمان، رستگار مقدم منصوری مهسا، عباسیان صادق. اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بایومارکرهای بایوژنز میتوکندریایی عضلانی در رت های نر . مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1396; 19 (6) :57-63