سابقه و هدف: استرس اکسیداتیو شایع ترین اثر دیازینون بر موجودات زنده می باشد که سبب اختلال در عملکرد و تخریب بافت پانکراس می شود. در این مطالعه اثر عصاره گیاه مریم گلی همراه با تمرین اختیاری بر تغییرات بافتی پانکراس در موش های مسموم شده با دیازینون مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به پنج گروه 7 تایی کنترل، دیازینون، دیازینون-عصاره، تمرین-دیازینون، تمرین- عصاره– دیازینون تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 4 هفته بر روی چرخ دوار به تمرین پرداختند. به حیوانات در گروههای آزمایشی، دیازینون با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم برای یکبار در طول دوره و عصاره با دوز 100میلی گرم بر کیلوگرم به مدت چهار هفته (پنج روز در هفته) به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. موش ها 24 ساعت بعد از آخرین تزریق کشته شدند. برش‏های بافتی از پانکراس جهت مطالعات میکروسکوپی تهیه شد.

یافته­ها: تعداد (0/67±4/32) و قطر (1/01±15/84) جزایر لانگرهانس و تعداد سلول‏های آسینی(4/01±47/32) در گروه دیازینون کاهش معنی ‏داری نسبت به گروه کنترل (به ترتیب 38/1±6/44 و 1/2±16/17و 7/06±50) نشان داد(0/05 p<). اما افزایش معنی داری بین پارامترهای مورد بررسی در گروه های دیازینون-عصاره، تمرین-دیازینون، تمرین- عصاره– دیازینون نسبت به گروه دیازینون مشاهده گردید(0/05 p<).

نتیجه گیری: یافته‏ های این مطالعه نشان داد که عصاره مریم‏ گلی و تمرین اختیاری آسیب های بافت پانکراس ناشی از تزریق دیازینون را کاهش می دهد.