سابقه و هدف: نارسایی مزمن کلیه =CRF)(Chronic Renal Failure، به دلیل تغییرات متابولیک و
پاتوفیزیولوژیک گوناگون می تواند، حفره دهان را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این
مطالعه، مقایسه وضعیت خشکی دهان و ارزیابی تغییرات ترشح بزاق کامل تحریکی و غیر
تحریکی در بیماران تحت همودیالیز با گروه کنترل می باشد.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 30 بیمار 35 تا 65
ساله تحت همودیالیز و 30 نفر گروه کنترل سالم انجام شد. اطلاعاتی از قبیل سن، جنس، مدت زمان درمان دیالیز و وجود شکایت هایی از
قبیل خشکی دهان، تغییر طعم و بوی بد دهان در یک فرم مدون یادداشت گردید. وضعیت
خشکی دهان بیمار از طریق تکمیل پرسشنامه بررسی شد. پس از طریق جمع آوری بزاق کامل
غیر تحریکی و تحریکی با پیلوکارپین از هر دو گروه بیمار و کنترل میزان جریان بزاق
مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.
یافته ها: شکایت از خشکی دهان
شایع ترین تظاهر دهانی بیماران بوده، به طوری که شکایت از خشکی دهان، تغییر مزه و
بوی بد دهان به ترتیب در 19 نفر (3/63٪)، 14 نفر (7/46٪) و 14 نفر (7/46٪) وجود داشت.
میزان ترشح بزاق کامل غیر تحریکی در بیماران تحت همودیالیز به طور معنی داری کمتر
از گروه کنترل بود (05/0p<).
همچنین مقایسه نتایج ترشح بزاق تحریکی بین بیماران و گروه کنترل، کاهش معنی داری
را در بزاق تحریکی در بیماران تحت همودیالیز نشان داد (05/0p<).
