2. مرکز تحقیقات مواد دندانی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، zahraghanavatiprostho@gmail.com
چکیده: (9 مشاهده)
سابقهو هدف: از مراحل مهم ساخت پروتز کامل دهان، قالبگیری می‌باشد که توسط مواد و روش‌های مختلفی با تفاوت در دقت ثبت جزئیات، هزینه، زمان و غیره انجام می‌گردد. استفاده از روشی که در عین سادگی، دقت کافی دارد، برای دندانپزشکان و بیماران سودمند است. هدف از این مطالعه مقایسه میزان دقت دو روش قالبگیری پروتز کامل با روش سنتی توسط اسکنر سه‌بعدی لابراتواری می‌باشد. مواد و روش‌ها: این پژوهش به صورت نیمه-تجربی بر روی قالب‌های گرفته شده از فک بالای 12 بیمار که تصادفیانتخاب شدند، انجام گردید. برای هر بیمار به سه روش، سنتی (زینک اکساید اوژنول) به عنوان مرجع و روش‌های مقایسه‌ای (آلژینات و سیلیکون تراکمی) قالبگیری انجام شد. برای مقایسه روش‌ها، از اسکنر لابراتواری و یک نرم‌افزار آنالیز سه‌بعدی استفاده شد که اختلاف دو سطح را بر حسب میلی‌متر (mm) بیان می‌کند. میانگین نتایج به دست آمده از مقایسه هر روش با روش مرجع، برای تمام سطح فک و همچنین برای نواحی گوناگون بیان شد. یافته‌ها: در بررسی سطح کلی قالب، میزان اختلاف با روش سنتی برای آلژینات mm 0/14±0/56 و برای سیلیکون mm 0/136±0/491 بود. در ناحیه بوردر، برای آلژینات مقدار mm 0/423±1/303 و برای سیلیکون مقدار mm0/318±1/119 به دست آمد. نواحی ساید آلژینات و سیل کامی خلفی هر دو روش، اختلاف میانه (حدود mm 0/5) و نواحی ساید سیلیکون، ریج آلوئولار هر دو روش و شیار مرکزی کام هر دو روش، اختلاف کمتری (حدود mm 0/2) داشتند (0/001p≤). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که روش‌های آلژینات و سیلیکون تراکمی در قالبگیری دقت بیشتری نسبت به روش سنتی دارند.
