1. مرکز تحقیقات آندوسکوپی سینوس و جراحی اندوسکوپیک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، Afzalzadehmr@mums.ac.ir
چکیده: (1988 مشاهده)
سابقهو هدف: اتواسکلروز یک بیماری با اختلال در بازسازی کپسول لابیرنتین است که با سرگیجه و سبکی سر همراه میباشد. یکی از علل احتمالی آن، همراهی وستیبولار اکویداکتعریض با این بیماری میباشد. در این مطالعه شیوع وستیبولار اکویداکت عریض در این بیماران در مقایسه با جمعیت نرمال بررسی شده است. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی 26 فرد مبتلا به اتواسکلروزیس دو طرفه و 26 نفر با حداقل داشتن یک گوش سالم نیاز به سی تی اسکن مورد مقایسه قرار گرفتند. وستیبولار اکویداکت از طریق ارزیابی دو فاکتور عرض نقطه میانی آن بین دیافراگم خارجی و کروس مشترک و عرض آن در ناحیه دیافراگم خارجی بررسی و بین دو گروه مقایسه شد. هدایت استخوانی، آستانه درک گفتار، گپ بین هدایت استخوانی و هدایت هوایی در بیماران اتواسکلروز با وستیبولار داکت عریض و نرمال محاسبه و با هم مقایسه انجام شد. یافتهها: میانه عرض وستیبولار اکویداکت در ناحیه آپرتور خارجی در بیماران مبتلا به اتواسکلروز (1/2 میلیمتر) به طور معنیداری بیشتر از افراد سالم (1 میلیمتر) بود (0/046=p). از نظر اندازه اکویداکت وستیبولار در بیماران اتواسکلروز تعداد 5 بیمار (9/6%) با یافتههای رادیولوژیک وستیبولار اکویداکت عریض یافت شد. با این حال این میزان اختلاف از نظر آماری معنیدار نبود. در بیماران اتواسکلروز آستانه شنوایی از راه استخوان در تمامی فرکانسها در افراد با وستیوبلار اکویداکت بزرگ به طور معنیداری از سایر بیماران بالاتر بود (0/001>p). نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه شیوع وستیبولار اکویداکت عریض در بیماران مبتلا به اتواسکلروز قابل توجه بوده و بهتر است قبل از جراحی به سی تی اسکن بیماران توجه کافی شود تا از عوارض احتمالی بعدی پیشگیری شود.
Pourasadegh M, Ahmadi R, Rajati M, Hashemi J, Rasoulian B, Afzalzadeh M. Investigation of Vestibular Aqueduct in High-Resolution CT Scan in Patients with Otosclerosis. J Babol Univ Med Sci 2023; 25 (1) :327-333 URL: http://jbums.org/article-1-10921-fa.html
پورصادق مهدی، احمدی راحیل، رجعتی محسن، هاشمی جهانبخش، رسولیان بشیر، افضل زاده محمدرضا. بررسی وستیبولار اکویداکت در سی تی اسکن با رزولوشن بالا در بیماران مبتلا به اتواسکلروز. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل. 1402; 25 (1) :327-333