2. مرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران ، rmosavi_pt@yahoo.com
چکیده: (1233 مشاهده)
سابقهو هدف: رشد سالمندی، اهمیت توجه به نیازهای بهداشتی سالمندان را آشکار می‌سازد. بر اساس برخی از مطالعات، سقوط و پیامدهای ناشی از آن در افراد با استئوآرتریت زانو بیشتر از افراد بدون استئوآرتریت زانو است اما به دلیل کمبود شواهد، عوامل مربوط به آن همچنان ناشناخته است. لذا هدف این مطالعه مقایسه سقوط و تعیین کننده‌های آن در سالمندان با و بدون استئوآرتریت زانو می باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، 700 سالمند در دو گروه سالمندان با و بدون استئوآرتریت زانو از نظر سقوط و برخی از متغیرها شامل جنس، سن، شاخص توده بدنی، وضعیت زندگی، قدرت عضله کوادریسپس فموریس، قدرت عضلات دست، تعادل، تعداد بیماری‌های همراه، تعداد داروهای مصرفی، مدت زمان راه رفتن، فعالیت فیزیکی و شکنندگی فیزیکی مورد مقایسه قرار گرفتند. استئوآرتریت زانو بر اساس معیارهای کالج آمریکایی روماتولوژی (ACR) تشخیص داده شد. یافته‌ها: در این مطالعه سقوط در سالمندان با استئوآرتریت زانو 1/90 برابر، بیشتر از سالمندان بدون استئوآرتریت زانو بود. اگرچه تمامی متغیرها در دو گروه مورد و شاهد باهم اختلاف معنی‌دار داشتند اما تنها جنس زن (0/035=p) و استئوآرتریت زانو (0/012=p) ارتباط معنی‌دار با سقوط داشتند. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که احتمالاً متغیرها در ترکیب با هم، سبب افزایش احتمال سقوط در سالمندان با استئوآرتریت زانو می‌شوند؛ در حالی که هر یک از آن‌ها ممکن است به تنهایی ارتباط معنی‌دار با سقوط نداشته باشند.
